Минский приход иконы Божией Матери "Всех скорбящих Радость"
На працягу многіх гадоў мінскае брацтва ў гонар святога навамучаніка Уладзіміра Хіраска пры прыходзе іконы Божай Маці "Усіх тужлівых Радасць" пасля прыстольнага свята здяйсняе паломніцтва па святынях Беларусі і бліжняга замежжа.
Калісьці братчыкі былі ў Кіева-Пячорскай Лаўры, у Пецярбургу, у Дывеева… У гэтым годзе мэтай падарожжа стаў Гомель.
9 чалавек увечары ў пятніцу селі ў цягнік, які давёз іх да Гомеля. Адразу з вакзала Гомеля паломнікі накіраваліся ў Свята-Мікольскі мужчынскі манастыр. На жаль, даволі ранні пачатак набажэння не дазволіў паўдзельнічаць у Літургіі, але братчыкі памаліліся разам з клірам і прыхажанамі манастыра за паніхідай. Пасля падарожнікі паласаваліся ў мясцовай трапезнай, пасля чаго адбылася цікавая бяседа з архімандрытам Савай (Мажука), які распавёў братчыкам пра гісторыю манастыра і адказаў на пытанні моладзі. У падзяку Віка Ліцвінка і Юра Каскоўскі пад акапанемент піяніна выканалі песню “Сіняе неба”.
Пасля сустрэчы паломнікі накіраваліся ў Свята-Петра-Паўлаўскі сабор Гомеля, дзе іх сустрэлі прадстаўнікі мясцовых моладзевых суполак. Мінскім гасцям правялі пешую прагулку па парку Румянцавых-Паскевічаў. Братчыкаў вельмі ўразілі паводзіны і выгляд мясцовых прадстаўнікоў фауны – вавёрак, якія здаваліся занадта вялікімі і смела прасілі ежы ў прахожых. Па словах мясцовых жыхароў, калі іх паклікаць да сябе і не пачаставаць, то яны могуць і пакусаць. Таксама ўразілі лебедзі, якія плавалі ў сажалцы і былі розных колераў: чорныя, белыя, шэрыя.
Моладзь прагулялася ўздоўж Сожа, пазнаёмілася з мясцовымі ахоўнікамі-помнікамі: граф Паскевіч з сабакамі Лордам і Маркам, помнік першаму жыхару Гомеля. Братчыкі наведалі піянерскі сквер, пасля чаго вярнуліся да сабора, дзе іх чакала сустрэча з моладзевым клубам ІХВІС. Члены клуба распавялі пра сваю дзейнасць і пачаставалі смачнай і сытнай ежай. Пад гутарку час хутка мінуў і неўзабаве падыйшоў вечар і падарожнікі пачалі збірацца дадому. Братчыкі селі ў цягнік і праз тры гадзіны былі зноў у Мінску. Усю дарогу пад уплывам ад перажытага дзяліліся эмоцыямі.
- Камусьці спадабалася канферэнц-зала ў саборы, камусьці – помнікі, іншым – бяседа з айцом Савай, камусьці – жывёлы з парка, а камусьці нават тое, што ў цягніку можна паспаць, - з усмешкай адзначае кіраўнік брацтва Павел Вабішчэвіч. – Вялікая падзяка гомельскай моладзі, што ахвяравалі сваім часам, каб у іх мінскіх братоў засталіся толькі станоўчыя ўражанні ад вандроўкі!
